Epische 'Over Mij' sectie 👇
Ik ben John John. En ik was een normale Belg, die af en toe terloops kunst maakte.
Wat allemaal veranderde in 1995, toen ik ‘The Hero’s Journey’ van Joseph Campbell voor het eerst las. Kijk, ergens in het midden van het boek klikte plots alles voor mij…
Ik wist precies wat ik met mijn kunst wilde gaan doen. En het was de eerste keer dat ik een carrière in de kunst begon te overwegen…
28 jaar later en ik heb al meer dan 100 kunstwerken gemaakt, allemaal uit gerecycled alledaags afval, zoals flessendoppen, blikjes en textiel.
En ik ben nog lang niet klaar. Ik maak voortdurend nieuwe kunst, niet alleen om te laten zien dat je van afval mooie dingen kunt maken. Maar ook om mensen te inspireren. En om te laten zien hoe krachtig wij (mensen) zijn als we verenigd zijn.
Als je mijn missie wilt volgen, volg mij dan op Instagram of Facebook.
Mijn bio
1968
Ik ben geboren in Antwerpen, België. En ik ben de jongste van 4 kinderen. Mijn vader was een macho man met heel veel vrienden. Mijn moeder, een mooie vrouw, geboren in Argentinië (die de aandacht trok van veel mannen.)
1968 - 1980
Toen ik zes maanden oud was, gingen mijn ouders scheiden.
Ik ben dus opgegroeid met een alleenstaande moeder. Wat een beetje chaotisch was. Niettemin heb ik een goede opvoeding gehad: het ontbrak mij nooit aan liefde, warmte of geld. Maar omdat ik geen vader had, voelde ik me soms wel onzeker. En ging ik vaak het verkeerde pad op.
1980
Rond mijn twaalfde zag ik de film ‘Hiroshima mon amour’ waarin men beelden van het verwoeste Hiroshima toonde. En ik werd hierdoor bang voor harde knallen. Bang voor vliegtuigen die atoombommen laten vallen. Bang voor nieuws over de oorlog. En bang voor ecologische rampen.
Zodat je het weet, het gaat nu goed met mij 😉. (Na een tijdje had ik er genoeg van en besloot ik het te gebruiken om iets constructiefs te creëren: kunst)
1980 (2)
Op 12-jarige leeftijd kreeg ik ook mijn grootste trauma: het veranderen van school. Ik moest niet alleen al mijn vrienden achterlaten. Maar ging ook van wonen in een ruime woning naar wonen in een klein sociaal huisje in de ruigste buurt van de stad.
Dit schokte me zo erg dat ik van een extraverte, meegaande persoon in een geïsoleerde, introverte persoon veranderde.
1985
Op mijn zeventiende had ik een passie voor poëzie. Een filmschooldiploma, gespecialiseerd in scenario. En een verlangen om betekenisvolle verhalen te schrijven. De logische keuze was dus om te beginnen met schrijven. En dat is wat ik begon te doen.
1986 - 1998
Ik schreef van alles: scenario’s, romans, hoorspelen en zelfs gedichtenbundels. Maar als ik schreef, had ik vaak het gevoel dat ik geen echt werk deed. Alsof ik een parasiet was in de samenleving.
(Waarschijnlijk omdat ik van een uitkering leefde.)
Dus wisselde ik mijn schrijfcarrière af met perioden van handenarbeid. En werkte elke baan waar je maar van kan denken. Van tomatenplukker tot podiumtechnicus tot bakkersassistent.
1995
In mijn negende jaar als schrijver, las ik het boek ‘The Hero’s Journey’ van Joseph Campbell, een wetenschapper. En niet lang nadat ik het voor het eerst las, besefte ik dat mijn kunst – die ik thuis af en toe maakte – een heldenreis voorstelde.
Mijn vertrek: ik neem afstand van conventionele kunstvormen.
Mijn initiatie: ik start een nieuwe mythe door mijn werk met gerecyclede materialen.
Mijn terugkeer: ik inspireer anderen met mijn boodschap van eenheid en duurzaamheid.
Eindelijk had ik de betekenis gevonden waar ik mijn hele leven naar op zoek was. En begon ik voor het eerst te denken aan een carrière in de kunst.
1998
Toen ik dertig was, werd ik zowel het schrijven als de deeltijdbanen beu. Wat mij een leeg en doelloos gevoel gaf. Daarom besloot ik een vak te leren. En vakman te worden.
Een paar dagen later ging ik naar de bibliotheek en kwam een boek tegen van Friedensreich Hundertwasser, een Oostenrijkse architect. Wat mij inspireerde om er zelf één te worden.
1998 (2)
Dus schreef ik me in voor een vloercursus en begon thuis aan kapotte tegels te sleutelen. In mijn vrije tijd ging ik bij mensen thuis om badkamers en keukens te betegelen met ingelegde motieven zoals mijn helden dat deden in de kunstboeken.
Eindelijk had ik het gevoel dat ik op de goede weg was. Daarna ben ik bij een steenhouwer gaan werken en zo is alles eigenlijk begonnen.
2001
Op 15 februari beviel mijn vrouw, Peggy, van mijn oudste zoon, Finn. Wat mij voor de derde keer een vader maakte.
2002 - 2005
In 2002 startte ik met project Hu-one. Een project gebouwd op het principe ‘Eén volk, één planeet’.
Het doel? Om mijn boodschap van ‘de mensheid verenigd’ te verspreiden door het starten van mijn eigen productiehuis, reclamebureau, animatieserie…
Het plan? Om YouTube te bombarderen met allerlei pakkende Hu-one animatiefilmpjes. Zo ontstond uiteindelijk The Circle – gebaseerd op de populaire animatieserie La Linea, maar dan met een cirkel.
Jammer genoeg moest ik het project drie jaar later stoppen omdat het te duur was.
P.S. Als je één van de animaties wilt zien, klik dan hier.
2017 -2019
Ik heb 77 afleveringen bekeken van ‘Briljante ideeën’ – een podcast op YouTube over hedendaagse moderne kunst en geweldige kunstenaars. Zien hoe deze kunstenaars echte, prachtige kunst creëerden inspireerde mij om te blijven experimenteren en mijn eigen kunst te creëren.
P.S. Ik raad je ten zeerste aan om deze te bekijken, met artiest Chiharu Shiota. Was – veruit – een van mijn favoriete afleveringen.
2018
Het boek ‘The Hero’s Journey’ van Campbell. Het hu-one project. En de YT-show Brilliant ideas.
Dankzij die drie ‘ervaringen’, besloot ik in 2018 eindelijk om een kunstenaar te worden. En vanaf dan begon ik me ook echt te focussen op het maken van kunstwerken.
2019
Een goede vriend van mij, Peter Bernaerts, had een veilinghuis in Antwerpen. En in 2019 stelde hij voor dat ik daar een aantal van mijn werken zou exposeren. Dat was een aanbod dat ik niet kon weerstaan. Dus een paar weken later (in juni) begon de expo en exposeerde ik mijn ‘ocean in a drop’- en ‘passage’-collecties.
(Was mijn allereerste expositie 😄 – ik ben er tot op de dag van vandaag nog steeds trots op.)
2019 (2)
Na een hele reeks kleinere werken wilde ik mezelf uitdagen en iets groots creëren. Dus maakte ik Oceaninadrop 13 (onderdeel van mijn Oceaninadrop-collectie). Wat een kleine prestatie was: het schilderij had een diameter van 130 cm en bevatte meer dan 3.000 met de hand afgeplatte kroonkurken.
Een mijlpaal in mijn carrière.
2020-2021
Na mijn Oceaninadrop-collectie maakte ik kunst uitsluitend uit kroonkurken, zoals ‘Almond Blossom’ en ‘Spirit’. Maar dit was te arbeidsintensief en leverde mij een golferselleboog op. Wat mij aanzette mij om te zoeken naar verschillende materialen.
En in eerste instantie waren de enige toevoeging de metalen deksels uit de keuken. Tegenwoordig werk ik ook samen met cafés en restaurants om materiaal voor mijn kunst te verkrijgen.
2022
Ik maakte ‘de schreeuw’ van Edvard Munch na. Wat om twee redenen een uitdaging was.
Eén omdat het een ENORM werk is. Twee omdat ik halverwege de creatie besefte dat de doppen die ik gebruikte het gezicht zouden fragmenteren en de gekwelde uitdrukking eenvoudigweg onmogelijk zouden maken.
Na lang zoeken heb ik dat probleem wel opgelost. (Ik kwam een stuk textiel (hennep) tegen dat ik eerst in bister inkt onderdompelde)
P.S. Als je het eindresultaat wil zien: De Schreeuw
2022 - 2023
Sven Maes, een galerist, nam in maart contact met mij op, omdat hij van mijn werk hield. En na wat praten en nadenken kwamen we overeen om mijn collecties ‘Precious Metals and other exquisite waste’ en ‘Recycling the masters’ tentoon te stellen. Voor een heel jaar.
En het was zowel een goede als een slechte ervaring. Goed, want ik verkocht er een aantal van mijn duurdere schilderijen. Waardoor ik besefte dat ik een publiek had. En slecht vanwege de stroeve communicatie (en lange afstand). Daarom ben ik vertrokken.
2023
Ik was aanwezig bij het ‘Kunst ontmoet natuur’ project. Een gigantische kunstveiling van de non-profit organisatie Kiwanis waarbij ook de media van de partij was.
En die besloten mij te interviewen. Waardoor ik dus in september 2023 mijn allereerste persinterview OOIT had in de botanische tuin van Meise. Hierin bespraken we het project zelf. En mijn bijdrage aan de kunst in het algemeen. Was… EPISCH.
2024
Ik maakte la memoria de las flores. Wat om drie redenen een mijlpaal was. Eén omdat het de eerste keer is dat ik verf en metaal combineer. Twee omdat dit mijn snelst gemaakte werk is.
En drie omdat ik het in recordtijd verkocht. Hing slechts een paar uur op een tentoonstelling voordat iemand hem kocht.
2024
In april 2024 ging ik samenwerken met Anita Fleerackers, een galerist (en heel toffe vrouw). En omdat we het zo goed met elkaar kunnen vinden (en omdat ze dichtbij mij woont), exposeer ik tot op de dag van vandaag nog steeds mijn meest recente werken in haar galerie in Gierle.